Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiekolwiek postaci.

W myśl tej definicji (rozdz. I, art. 1 wspomnianej ustawy) utwór musi być uzewnętrzniony (czyli to, co ja mam w głowie chronione nie jest) i ustalony (co nie jest synonimem utrwalonego – mogę opowiedzieć komuś cały utwór, on nie będzie utrwalony, ale został uzewnętrzniony). Ważny jest indywidualny charakter utworu. I dlatego przepisy w książce kucharskiej nie są chronione prawem autorskim, ale układ książki, język i zdjęcia – są już chronione.

W artykule 1, podpunkcie 2 znajduje się wyliczenie, co w szczególności jest przedmiotem prawa autorskiego:

• wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
• plastyczne,
• fotograficzne,
• lutnicze,
• wzornictwa przemysłowego,
• architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
• muzyczne i słowno-muzyczne,
• sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
• audiowizualne (w tym wizualne i audialne).

I jeszcze dwie uwagi: nawet jeśli utwór jest nieukończony, podlega już ochronie. I ochrona nie wymaga żadnych pieczątek.