Miałam z tym problem, zwłaszcza że w Słowniku języka polskiego istnieje tylko słowo serafin.

Ale zagłębiłam się w temat i wyszło, że dawno temu prawidłową wersją był seraf i serafy. Końcówka -in, która przyrosła do serafa, pochodzi z hebrajskiego i oznacza liczbę mnogą. I stąd mamy dziś serafin (l. pojedyncza) oraz serafini (l. mnoga). To samo dotknęło cheruba (cherubina), ale ten anioł występuje w Słowniku w obu wersjach.

Przy okazji serafa i cheruba poznałam zjawisko depluralizacji (odmnogowienia), czyli słów, które w obcych językach oznaczają liczbę mnogą, a w polskim zostały przyjęte jako liczba pojedyncza i do których dokładamy nasze rodzime końcówki.

Przykładów odmnogowienia w języku polskim jest sporo: Eksimos, keks, albinos, delikates, frazes, mores, pugilares, ekslibris, omnibus, bandos, hajduk, komandos, komiks, marines, notes, fotos, drops, Hindus, slums, skunks.

Zainteresowanych tematem odsyłam do dłuższego artykułu prof. Jana Miodka.

Polub Edytornię na Facebooku 🙂