Czasownik jest częścią mowy, oznacza czynności lub stany i odpowiada na pytanie: co robi? co się z kimś dzieje? w jakim jest stanie?

Odmienia się przez:

• osoby (ja, ty, on, ona, ono, my, wy, oni),
• liczby (pojedyncza, mnoga),
• czasy (teraźniejszy, przeszły, przyszły: prosty i złożony),
• tryby (orzekający, rozkazujący, przypuszczający),
• strony (czynna, bierna, zwrotna).

Odmianę czasownika przez osoby, liczby, czasy, tryby i strony nazywa się koniugacją.

W zdaniu czasownik może być:

• orzeczeniem (dotyczy osobowej formy czasownika i formy zakończonej na -no), np. Agnieszka zrobiła śniadanie. Zrobiono śniadanie.
• łącznikiem w orzeczeniu imiennym (osobowa forma być lub zostać), np. Dominika jest smutna. Jurek został lekarzem.
• orzecznikiem w orzeczeniu imiennym (dotyczy imiesłowów przymiotnikowych biernych i czynnych), np. Książka jest interesująca. Film został nakręcony w zeszłym roku.
• podmiotem (bezokolicznik lub imiesłów przymiotnikowy czynny), np. Myśleć jest zawsze warto. Piszący pracowali w ciszy i skupieniu.
• dopełnieniem (bezokolicznik), np. Lubimy tańczyć.
• przydawką (dotyczy imiesłowów przymiotnikowych biernych i czynnych), np. Oczekujący pacjent niecierpliwił się coraz bardziej. Umyte okna lśniły.
• okolicznikiem (imiesłów przysłówkowy współczesny), np.  Szedł myśląc o niej.

Polub Edytornię na Facebooku 🙂