Forma liczby wskazuje, czy rzeczownik określa jeden przedmiot czy wielość. Są to formy słowotwórcze, wskazujące na treść znaczeniową rzeczownika.

Nie wszystkie rzeczowniki mają dwie formy liczby. W liczbie pojedynczej występują rzeczowniki:

• własne (w większości), np. Polska, Poznań, Odra, Adam Mickiewicz (wyjątki: Tatry, Beskidy, Alpy, Czechy, Węgry, Włochy, Michałowice, Maciejowice, dwóch Kochanowskich – Jan i Piotr)
• tzw. materialne, np. miedź, srebro, mąka, ciasto, sól, kreda, piasek
• oderwane (oznaczające pojęcia oderwane), np. wdzięczność, czytanie, spanie
• zbiorowe, np. państwo, pierze

Rzeczowniki zaś tylko w liczbie mnogiej to np.: drzwi, wrota, zaręczyny, płuca, kleszcze, nożyce.

Czym różnią się rzeczowniki zbiorowe od liczby mnogiej rzeczowników? „Rzeczowniki zbiorowe oznaczają zbiór jednostek, z których każda nie mając samodzielnego znaczenia, stanowi tylko cząstkę z większej całości, Forma natomiast liczby mnogiej rzeczowników jednostkowych oznacza zbiór jednostek, z których każda stanowi sama w sobie pewną całość zamkniętą.” (S. Szober, Gramatyka języka polskiego, Warszawa 1963, s. 118)

Spodobał Ci się wpis?