W Gdyni w PPNT jest taka inicjatywa haseł wstawianych w okno – #whiztalk. Codziennie tamtędy przechodzę i ostatnio zobaczyłam napis: „Nie bądź huncwot” (lista wszystkich haseł na whiztalk.pl, możecie sprawdzić huncwota). I coś mi tu nie pasowało.

Jakoś intuicyjnie powiedziałabym: „Nie bądź huncwotem”. Zamiast mianownika (kto? co?), użyłabym nadrzędnika (kim? czym?).

I tak oto rozpoczęły się poszukiwania do zasad o orzeczeniu imiennym. Orzeczenie imienne składa się z łącznika być  (ewentualnie: bywać, stać się, zwać się lub partykuł: to, oto)  i orzecznika (rzeczownika, przymiotnika, zaimka). Kiedyś orzecznik występował tylko w mianowniku. Ale później sprawa się skomplikowała i dziś mamy tak (uwaga! to są dwie podstawowe zasady, żeby nie komplikować tego wpisu jeszcze bardziej):

• orzecznik będący rzeczownikiem, rzeczownikiem z przymiotnikiem lub zaimkiem występuje w narzędniku, np. ona nie była dobrą uczennicą, on jest kierowcą, on jest kimś
• orzecznik będący przymiotnikiem występuje w mianowniku, np. ona jest ładna, niebo jest jasne.

Huncwot to zdecydowanie rzeczownik, więc whiztalk powinien brzmieć: „Nie bądź huncwotem”.

A tak przy okazji –  wiecie, co oznacza huncwot?