A powinien być. Śpiewać nie musi, ale według zasad ortografii polskiej powinien być ogurek. A nie jest.
W ortografii polskiej są cztery zasady:
- fonetyczna (związana z wymową głosek – litera odpowiada głosce),
- morfologiczna (do współczesnych procesów, zasada jeśli coś wymienia się na coś),
- historyczna (odwołanie do etymologii, procesów historycznych),
- konwencjonalna (umowna, uzależnia przepis od odgórnych ustaleń, np. Niemcy się umówili, że wszystkie rzeczowniki będą pisać wielką literą.)
No i zgodnie z tymi zasadami ogórek nie powinien być ogórkiem, tylko ogurkiem, ponieważ:
- nie ma uzasadnienia dla ó – nie ma wymiany na o,
- nie ma zastosowania zasada etymologiczna, bo ogórek pochodzi od tureckiego słowa angur.
A tak w ogóle, to w XV wieku w Słowniku przyrodniczym Jana Stańko było napisane ogurek…
Wygląda więc na to, że ktoś wbrew zasadom postanowił z ogurka zrobić ogórek. Przez stulecia się utrwaliło i dziś mamy już tylko ogórki…
Spodobał Ci się wpis? 
