Rzeczowniki mają zdolność wpływania na formę łączących się z nimi przymiotników. I tę zdolność nazywamy rodzajem. O samym rzeczowniku już pisałam (https://edytornia.pl/gramatyka/rzecz-o-rzeczowniku), dziś natomiast porozmawiamy szerzej o rodzaju naturalnym i gramatycznym.
Rzeczowniki żywotne (oznaczające ludzi i zwierzęta) mają rodzaj naturalny, czyli wynikający z płci człowieka lub zwierzęcia.
Rzeczowniki nieżywotne (oznaczające przedmioty martwe i rośliny) mają rodzaj gramatyczny, czyli wynikający z ustalonego zwyczaju, a dokładniej: z końcówek.
| Końcówka rzeczownika | Rodzaj gramatyczny | Przykłady |
| -o, -e, -ę i -um | nijaki | długie molo, mocne wystąpienie, dobre siemię, wielkie muzeum |
| -a, -i | żeński | długa droga, miła pani (końcówka -i występuje przy rzeczownikach żywotnych) |
| spółgłoska twarda lub miękka | męski lub żeński | zimna noc, ostra krawędź, suchy pień, czarny łabędź |
W liczbie mnogiej rzeczowniki dzielimy na męskoosobowe i niemęskoosobowe.
Spodobał Ci się wpis? 
